Metoda VOJTY
Jest to diagnostyczno-terapeutyczna metoda bazująca na odruchowej lokomocji. Metoda ta nie koncentruje się na nauce i ćwiczeniu „normalnych” procesów ruchowych tj. chwytanie, wstawanie, chodzenie lecz raczej stymuluje mózg do uaktywnienia wrodzonych, zakodowanych wzorców ruchowych i przeniesienia tej aktywności na mięśnie tułowia i kończyn w postaci skoordynowanych ruchów. Prawidłowo rozwijające się niemowlę, „potrafi” samo, bez dodatkowych ćwiczeń i treningu, odnaleźć dostęp do wzorca lokomocji, który istnieje w jego mózgu, tzn. dziecko w odpowiednim dla niego wieku będzie siadać, czworakować, pionizować się. Mechanizmem napędowym rozwoju, wzbudzającym u dziecka potrzebę kontaktu z otoczeniem, jest chęć poznania świata oraz realizacji własnych celów poprzez spontaniczną aktywność ruchową adekwatną do wieku rozwojowego.
Podczas stymulacji terapeuta wykonuje precyzyjny ucisk na określone strefy ciała u pacjenta ułożonego na plecach, na boku lub na brzuchu. Taki bodziec w sposób odruchowy wyzwala u pacjenta „odruchowy obrót” lub „odruchowe pełzanie”, w których zawarte są wszystkie elementy składowe ludzkiego sposobu poruszania się.
Terapia metodą Vojty jest bardzo skuteczną formą usprawniania, jednakże dla niemowląt i małych dzieci jest czymś nowym i wymagającym. Ćwiczenia uruchamiają prawidłowe wzorce ruchowe, angażując przy tym te grupy mięśniowe, które u dziecka są słabe, lub pracują w innym niż powinny kierunku co wyraża się zwykle u niemowląt płaczem w trakcie terapii. U małych pacjentów jest to ważna i adekwatna do wieku forma komunikowania się w reakcji na aktywizację w trakcie ćwiczeń. Z reguły po krótkim czasie płacz niemowląt słabnie, a w trakcie krótkich przerw między jednym a drugim ćwiczeniem i zaraz po terapii nawet całkiem ustępuje. U starszych dzieci, które potrafią komunikować się słownie, płacz nie występuje.
Terapia metodą Vojty może być prowadzona od dnia narodzin i stosowana u dzieci z:
- Zaburzeniami Ośrodkowej Koordynacji Nerwowej (ZOKN)
- asymetrią ułożeniową
- uszkodzeniami splotu barkowego
- mózgowym porażeniem dziecięcym (MPD)
- wadami postawy
Aby terapia Vojty była skuteczna powinna być prowadzona kilka razy dziennie (3-4 razy). Dlatego istotną rolę w usprawnianiu tą metodą odgrywają rodzice i opiekunowie, którzy codziennie ćwiczą z dzieckiem. Bardzo ważna jest współpraca z rodzicem i kontynuowanie terapii w domu, po dokładnym instruktażu i ćwiczeniu pod okiem certyfikowanego terapeuty metody Vojty. Najważniejsze w ćwiczeniach i konieczne dla uzyskania terapeutycznego efektu jest osiąganie oczekiwanej odpowiedzi ruchowej ze strony dziecka, a nie tylko czas trwania ćwiczenia. Innymi słowy- nie patrzymy na zegarek, tylko oceniamy prawidłowość pracy mięśni dziecka wg szczegółowych instrukcji przekazanych przez wyszkolonego terapeutę. Program usprawniania, dawkowanie oraz ewentualne przerwy w ćwiczeniach są regularnie weryfikowane przez terapeutę w gabinecie.
NDT - Bobath
Jest metodą, która rozwinęła się w terapię neurorozwojową stosowaną z dużym powodzeniem u wcześniaków, niemowląt i starszych dzieci z zespołami neurologicznymi, ortopedycznymi, genetycznymi oraz prezentującymi opóźnienia w rozwoju.
Metoda polega na stosowaniu specjalnych technik i wspomagań wpływających na napięcie mięśniowe, wyzwalanie ruchów w formie jak najbardziej zbliżonej do prawidłowych, oraz wykorzystywanie i utrwalanie zdobytych umiejętności ruchowych w codziennych czynnościach. Terapeuta ćwiczy całe ciało dziecka, a nie porusza wybranymi kończynami. Dzięki temu dostarcza odpowiednich doznań czuciowych
i ruchowych, a dziecko jest dynamicznie aktywizowane. Celem tych działań jest stymulowanie prawidłowego rozwoju dziecka. Plan terapii jest zawsze indywidualnie dobierany do każdego dziecka.
Usprawnianie tą metodą ma pomóc dziecku we wszechstronnym rozwoju tak, aby mogło uzyskać niezależność w życiu i wykorzystać swe możliwości na tyle, na ile pozwalają istniejące uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego. Ogromną uwagę zwraca się na jakość ruchu, aby w wyniku usprawniania osiągnąć jak najlepszej jakości czynność.
Jednym z najważniejszych elementów tej koncepcji jest również prawidłowe wykonywanie zabiegów pielęgnacyjnych: noszenie, ubieranie, zabawa z dzieckiem. Czasem odpowiedni instruktaż, zmiana nawyków pielęgnacyjnych jest wystarczająca do osiągnięcia znacznej poprawy i eliminacji istniejących zaburzeń. Terapeuta uczy rodzica odpowiedniego postępowania tak, aby wspierać prawidłowy rozwój dziecka w domu i utrwalać efekty terapeutyczne.
KINESIOLOGY TAPING
Jest to metoda terapeutyczna polegająca na oklejaniu ciała specjalistycznymi plastrami o właściwościach zbliżonych do ludzkiej skóry. Mimo, że działanie to może wydawać się powierzchowne, w rezultacie ma ogromny wpływ na funkcjonowanie wielu struktur i układów w ludzkim ciele.
Plastrowanie stosuje się m.in. w celu redukcji dolegliwości bólowych o zróżnicowanym podłożu, przywrócenia prawidłowego napięcia mięśniowego, poprawy funkcji oraz zakresu ruchów w stawach, usprawnienia krążenia krwi i limfy, zapobiegania i korekcji wad postawy. Plastry są hipoalergiczne oraz wodoodporne, co umożliwia utrzymanie aplikacji przez kilka dni.
Nalepione w fantazyjny sposób kolorowe plastry to skuteczna terapia, coraz szerzej wykorzystywana w rehabilitacji dzieci i niemowląt. Trzeba jednak zaznaczyć, że w terapii dzieci spełnia rolę pomocniczą – z pewnością nie zastąpi wszelkiego rodzaju ćwiczeń, ale zwiększy efektywność terapii.
PNF
To metoda posiadająca własną filozofię oraz zasady pracy z pacjentem. Priorytetem terapii jest praca nad funkcją, której pacjent potrzebuje. Zakres ruchu czy siła są tylko środkami jakimi się posługujemy w celu poprawienia funkcji pacjenta.
Koncepcja PNF patrzy na chorego w sposób całościowy, angażując do terapii inne silne zdrowe regiony ciała, dzięki temu pozwala to na wykorzystanie rezerw, które znajduję się w organizmie motywując w ten sposób pacjenta do dalszej pracy. To pacjent ustala cel swojej terapii, terapeuta prowadzący pomaga go osiągnąć.
Metoda jest przyjazna dla pacjenta, oparta na bezbolesnej pracy, wykorzystującej silne odcinki ciała i umiejętności chorego do ułatwiania reedukacji utraconych funkcji.
MASAŻ TKANEK GŁĘBOKICH
Masaż głęboki jest rodzajem terapii skupiającej się na przywracaniu prawidłowego stanu głębokich warstw mięśni i tkanki łącznej. Wszystkie ruchy wykonuje się z wielką precyzją i bardzo wolno. Siła nacisku aplikowana jest dla każdego pacjenta indywidualnie w zależności od napięcia tkanek.
W przypadku przewlekłego napięcia czy przy uszkodzeniu mięśni na tkance pojawiają się zrosty (pasma tkanki, które są bolesne, sztywne) – mogą one występować zarówno w poziomie mięśni, ścięgien jak i więzadeł. Zrosty te mogą blokować krążenie i wywoływać ból, powodować ograniczenie ruchu, mogą być również przyczyną stanów zapalnych. Masaż głęboki poprzez rozluźnienie, wydłużenie i zlikwidowanie zrostów oraz nieprawidłowych wzorców ruchowych w układach tkanek znosi ból i przywraca prawidłowy zakres w najbardziej efektywny i najmniej obciążający pacjenta sposób.
Za pomocą tej techniki można wpływać na stan napięcia mięśniowego i powięziowego, można korygować wady i leczyć dysfunkcje narządu ruchu.